Bloedbad

2015 Is nauwelijks een week oud of het eerste bloedbad is alweer een feit. Vandaag werd de redactie van het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo aangevallen door drie mannen met machinegeweren. Twaalf mensen kwamen om. Ik lees het bericht op internet en staar uit het raam. Twaalf mensen dood. Twaalf mensen die vanmorgen gewoon op stonden, naar hun werk gingen en nooit gedacht hadden dat ze vanavond niet meer thuis zouden komen. De eerste week van het nieuwe jaar sluiten we af met een dozijn mensen in een bodybag. Wat is er in hemelsnaam aan de hand met de wereld?

Of het heel handig, of überhaupt nodig, is om met enige regelmaat spotprenten van de profeet Mohammed te publiceren of grappen te maken over welke religie dan ook en mensen daarmee op hun hart te trappen, daar zal ik het nu niet over hebben. Vrijheid van meningsuiting, respect voor elkaars religie en denkbeelden, het recht op vrije persvoering, het zijn allemaal legitieme onderwerpen in een situatie zoals deze, maar komt het niet vooral neer op die ene belangrijke basisregel, zowel in religie als in de grondwet: gij zult niet moorden.

Hoe is het zover gekomen dat we in een wereld leven dat mensen zomaar met een arsenaal aan wapens een gebouw kunnen binnendringen en daar mensen om zeep kunnen helpen? Kinderen worden zonder pardon afgeknald op scholen, omdat een klasgenoot die het zat is om als buitenbeentje door het leven te gaan, met een mitrailleur het lokaal in stapt. Tekenaars krijgen tijdens een redactievergadering een kogel door hun kop omdat ze iets op papier hebben gezet dat een aantal mensen niet zo erg beviel. Wat is er gebeurd met praten over je meningsverschillen? Accepteren dat niet iedereen overal hetzelfde over denkt? Je schouders ophalen en gewoon weglopen?

Zijn we zo gewetenloos geworden? Zo gewetenloos dat we denken dat we zonder of blikken of blozen kunnen beschikken over elkaars leven? Ik geloof niet in God, Allah, Jahwe, of welke grootheid dan ook, en ben dan ook van mening dat mijn leven me niet door de religie geschonken is, maar slechts door de natuur. Maar desondanks geloof ik dat ik nooit kan nemen wat ik niet gegeven heb. Andermans leven is niet voor mij om over te beslissen, of ik nou een bloedhekel aan die ander heb of niet. Mijn mening is niet meer waard dan die van een ander, mijn waarheid niet beter dan die van jou. Ik kan je bespotten, verachten, misschien zelfs haten, maar boven God en iedereen verheven ben ik nooit.

Het duister daalt neer over de eerste week van januari en wat doet het mij verdriet. Verdriet dat we het het zelfs niet één week kunnen redden zonder bloedvergieten. Niet één week zonder elkaar naar het leven te staan. Godverdomme mensen, kan het nou eens afgelopen zijn? Zijn er vorig jaar dan niet genoeg doden gevallen? De wereld is gek geworden. Gelukkig nieuwjaar? Niet op deze aardkloot.