Zinderend Sinderen

May16_2014_31Dus… Dan word je op een ochtend wakker en heb je ineens een boerderij in het pittoreske plaatsje Sinderen gekocht… Waar? Sinderen. Zinderend Sinderen. Waar je nog authentieke woonboerderijen hebt, de hertjes ‘s ochtends door je tuin dartelen en de groenten als paddenstoelen uit je eigen grond omhoog schieten. Dat is althans hoe ik het me voorstel. Ik moet die boerderij namelijk nog wel even helemaal verbouwen. De moestuin nog aanleggen. En het schijnt trouwens ook dat die herten dan alles opvreten wat je erin zet.

Ik heb er niet zoveel verstand van, dat plattelandsleven. Geboren en getogen in het centrum van Amsterdam, dus dan heb je geen groen nodig. Je hebt tenslotte De Stad. Weg uit Amsterdam? Never nooit. Ja, even snel om te studeren in Zwolle, maar zodra het diploma op zak was, wist ik niet hoe snel ik terug moest komen. Ik had spontaan hooikoorts ontwikkeld van al die frisse lucht in het Overijsselse, maar eenmaal terug in hoofdstad verdwenen de uitslag en tranende ogen als sneeuw voor de zon. Ontwenningsverschijnselen natuurlijk. Logisch ook.

Na 7 gelukzalige jaren terug in Amsterdam ontmoette ik een al even aan de stad verknochte natuurkundige met wie ik naar de buitenwijken van San Francisco in Amerika verhuisde. Een acceptabel compromis, vonden wij, aangezien San Francisco toch ook voor stad kan doorgaan (al blijft Amsterdam natuurlijk de enige échte stad).

May3_2014_2Hoe kom je dan op je 32e toch opeens in de Achterhoek terecht? Tja. Ik hou het maar op een vlaag van verstandsverbijstering. Of een midlife crisis, dat kan ook nog. En dan zijn er natuurlijk nog De Terroristen. Een heer en een dame van respectievelijk 3.5 en ruim 1.5 jaar oud. Kinderen dus. Daar ga je rare dingen van doen. Heel vroeg naar bed bijvoorbeeld, omdat je nooit langer dan 3 uur achter elkaar kunt slapen. Spruitjes eten en boterhammen met appelstroop. 100 Foto’s per dag maken. En woonboerderijen kopen dus.

Over een paar dagen krijgen we de sleutel. De laatste tijd schrik ik af en toe ‘s nachts wakker. Niet van een blèrende babyfoon, maar van wilde nachtmerries over beton storten en badkamers doorbreken. Over de gigantische spinnen die daar ongetwijfeld in de tuin zitten. En over eigen gekweekte bloemkool met modder tussen de bladeren.

Ik ga er dus maar over schrijven. Als therapie, zeg maar. Want ik denk niet dat ze op het platteland hulpverlening hebben voor stadsmensen. Gelukkig is mijn vriendenkring verstandig en (deels) kindloos. Die wonen dus gewoon nog in de stad. Dan kan ik af en toe nog vluchten. Als mijn eigenhandig geplaatste plafond instort bijvoorbeeld. Of als de oogst mislukt en ik dus niks meer te eten heb.

Share

4 Comments on Zinderend Sinderen

  1. Mimimou
    2 mei 2014 at 20:32 (10 jaar ago)

    Oeeeeh, ik ben nu al zo fan van jou, stadsmeisje op het platteland. Zet’m op! En als gouden tip: veel kruipende beestjes houden niet van afwasmiddel. In mijn stadse appartement maak ik geregeld groene streepjes tussen mij en de ‘natuur’ die leeft van die paar plantjes op mijn balkon, en het werkt als een tierelier. Nooit meer mieren in huis.

  2. kleinstukjedan
    11 mei 2014 at 17:54 (10 jaar ago)

    Wat leuk! En herkenbaar: ik heb twee jaar geleden de stap gewaagd en ben in Klarenbeek gaan wonen op de boerderij van mijn vriend. Ben de cultuurshock nog steeds niet te boven. En dan woonde ik nog niet eens in Amsterdam maar in Arnhem.

    Destijds gedacht om een waarbenjij.nu te maken haha, het is een foodblog geworden. Ga jouw bevindingen zeker volgen, je schrijft leuk.

    Groetjes,

    Myrthe

    ps. je kunt bij je comments niet reageren met naam en e-mailadres en/ofurl. Dit betekent dat mensen zonder Google-acount lastig kunnen reageren. Ik zou deze optie aanvinken of anders een andere commentplugin gebruiken.

  3. Kees de Boon
    12 mei 2014 at 07:41 (10 jaar ago)

    Hey Vala als je nog survivaltips nodig hebt, dan kan ik je misschien nog helpen ;-) Als jonge vader met een knoepert van een moestuin weet ik wat het is. Maar goed dat je nog geen nachtmerries hebt over monsters met maatje 23 die al je zaailingen platlopen…

    Succes en ik blijf je zeker volgen!

    Groetjes,
    Kees de Boon | De Boon in de Tuin
    twitter @keesdeboon

  4. Vala van den Boomen
    12 mei 2014 at 10:14 (10 jaar ago)

    @Myrthe: Dank voor de tip wbt het reageren! Ik ga ernaar kijken. En uit jouw ervaring begrijp dat ik dus nog wel een tijdje in shock zal zijn? ;-)

    @Kees de Boon: survivaltips zijn natuurlijk altijd welkom. Ik zag dat ik heel wat inspiratie kan opdoen op je blog!

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.