Laatst las ik op een forum een stuk van een moeder wiens 4-jarige dochter voor het eerst naar school was gegaan. Het meisje had zich er al weken erg op verheugd, maar kwam helaas van een koude kermis thuis. Zij kwam in een klas met 40 kleuters terecht en werd verondersteld hierin zonder problemen te leren en te functioneren. Het kind kwam vervolgens iedere dag huilend en totaal overprikkeld thuis. Het is hierbij belangrijk op te merken dat dit meisje een normaal kind was, verstoken van etiketjes zoals ADD, ASS, MCDD, om maar eens met een paar ontwikkelingsstoornissen te smijten. Ik kan het dit grietje niet kwalijk nemen. Ik moet dagelijks functioneren in het gezelschap van slechts twéé peuters en aan het eind van de dag heb ik met grote regelmaat last van ernstige prikkelverwerkingsproblematiek. En dan hoef ik nog niet eens de hele dag op commando kabouters te vouwen in de knutselhoek, dus eigenlijk snap ik sowieso niet dat dat kind van pure stress nog niet in een dwangbuis afgevoerd hoefde te worden.
In 2015 gaat de wet op het ‘Passend Onderwijs’ in. Dat houdt in dat een groot deel van de zogenaamde ‘zorgleerlingen’ in Nederland verbannen wordt naar het regulier onderwijs. Verbannen ja, want ondanks de agressieve propaganda van de overheid om deze maatregel als iets goeds te doen overkomen, is het alles behalve een positieve ontwikkeling. Terrorist nr. 1 is zo’n ‘zorgleerling’. Hij heeft namelijk een Autisme Spectrum Stoornis en zou op een reguliere basisschool direct verzuipen. Nou ben ik van mening dat zelfs de meest doorsnee kleuter spontaan een post traumatische stress stoornis zou ontwikkelen in een klas met maar liefst 40 andere kinderen, maar voor kinderen zoals Terrorist nr. 1 is het gewoon pure marteling. Op de speciale school waar hij momenteel naartoe gaat, zit hij in een klas met zes andere kinderen. Er zijn twee leerkrachten en er is dus veel individuele begeleiding en aandacht. En hoewel hij het daar goed doet, komt hij nog regelmatig doodmoe en gespannen thuis. Omdat het zo druk in zijn hoofd is. Omdat hij van het minste geluid, de kleinste beweging van een klasgenootje al een overdosis aan prikkels binnen krijgt. Simpel gezegd: omdat hij nou eenmaal geen regulier kind is.
Over een paar maanden zullen niet de daarvoor opgeleide professionals, maar de gemeenteambtenaren moeten bepalen welk kind nog recht heeft op een speciale zorgplek. De reguliere scholen worden geacht kinderen met leerproblemen, ontwikkelingsstoornissen en gedragsproblemen op te vangen en op een adequate manier te onderwijzen en te begeleiden. Het feit dat er mensen jarenlang intensief worden opgeleid om om te gaan met dergelijke complexe psychosociale problematiek doet bij de de dames en heren beleidsmakers blijkbaar geen belletje rinkelen. Een kind met een stoornis zoals die van Terrorist nr. 1 is niet gebaat bij een normale leerkracht die een boekje heeft gelezen over autisme. Niet omdat die leerkracht niet kundig en welwillend zou zijn, maar gewoon omdat autisme iets is wat een zeer gerichte en bovendien vaak ingewikkelde aanpak vereist. Het is vrijwel onmogelijk om een autist klaar te stomen voor de maatschappij als je je daar niet langdurig in verdiept hebt en bovendien daarnaast ook nog een klas vol andere jeugdigen tot fatsoenlijke en sociaal aangepaste volwassenen moet zien te kneden. Afgezien van het feit dat ik sowieso zwaar ongeschikt ben om wie dan ook te onderwijzen, ben ik blij dat ik heden ten dage geen leerkracht ben. Van het vooruitzicht op de nieuwe wet alleen al zou ik namelijk per direct burn out raken.
Het maatschappelijk protest tegen het plakken van etiketjes op kinderen wordt steeds luider. De Ritalin zou niet aan te slepen zijn en voor veel ouders is het hebben van een autistisch kind wel een makkelijk excuus voor hun falende opvoeding. En dat allemaal van onze belastingcenten. Je hoort het de mensen bijna denken als ze je je kind zien afzetten bij het speciale schooltje waar al dat lastige grut door hun ouders gedumpt wordt. Dichtdraaien die geldkraan, roept dus de overheid. Geen enkele reden dat een ADD’er of een autist niet naar een normale school kan. Gewoon een beetje harder disciplineren en dan komt het voor de bakker. En bovendien, wie niet mee kan met de stroom, heeft eigenlijk gewoon driewerf pech. Het sociaal-democratisch gedachtegoed is al jaren geleden een tragische dood gestorven in Nederland, dus het principe van één voor allen, allen voor één is al lang achterhaald. Survival of the Fittest is het credo. Darwin zou er zijn vingers bij aflikken. Vadertje Drees zou zich echter omdraaien in zijn graf.
Ik hoop dat de hoogwaardigheidsbekleders plezier zullen hebben van alle euro’s die ze vanaf volgend jaar over de ruggen van heel veel ongelukkige en worstelende kinderen zullen verdienen. Laat ze er maar even van genieten, want ik vrees dat de roes van korte duur zal zijn. Over niet al te lange tijd zal de Nederlandse maatschappij zich namelijk geconfronteerd zien met een hoop overspannen leerkrachten en daarnaast een hele generatie getroubleerde, problematische en daarmee geld verslindende tieners en jong volwassenen. Dat dat drie keer zoveel gaat kosten als er nu bezuinigd wordt met het Passend Onderwijs, daar laten we voor het gemak gewoon maar even een sterk staaltje struisvogelpolitiek op los. Aan de gevolgen van hun acties denken de dames en heren in het pluche maar liever niet. Als de instant bevrediging maar goed is. Penny wise, pound foolish. Voor ironie hoef je niet ver te zoeken: eigenlijk zijn het net autistische kleuters, daar in het torentje.
