Slaap kindje, slaap (deel 2)

Het is 04.00 uur ‘s nachts. Manlief en ik hebben allebei tot laat in de avond gewerkt, dus we liggen nog maar een paar uur op bed. In de kamer naast ons klinkt een ijl stemmetje: “Mamaaa…?”. Ik open langzaam één oog en houd mijn adem in. Even blijft het stil, maar net als ik een geluidloze zucht van opluchting slaak, klinkt het opnieuw: “Mamaaa?!”, nu iets harder dan de eerste keer. Ik begraaf mijn gezicht in mijn kussen en doe alsof ik het niet hoor. Gebonk aan de andere kant van de muur. Terrorist nr. 2 is gaan staan in haar ledikant. “Ma-ma! Kom hier!”. Manlief ligt doodstil naast me, maar ik weet dat hij ook wakker is. Het is nu de vraag wie als eerste breekt. De verontwaardiging in de aangrenzende kamer groeit. “Ik wil eruit!”, “Kom hiehieieier!”, “We moeten melluk drinkeh!”. Ik voel mijn vermoeide hoofd bonken en sla mijn nagels in het matras. Ik denk dat ik voor veel ouders spreek als ik zeg: kunnen we die wintertijd niet gewoon afschaffen?

Al eerder schreef ik over de immer voortdurende slaapterreur van onze Terroristen. Inmiddels hebben we Terrorist nr. 1 zover dat hij alleen nog zijn bed uit komt als hij moet plassen. Dat is jammer genoeg drie keer per nacht het geval en dat zou nog niet eens zo’n probleem zijn, ware het niet dat hij na het toiletteren zo slaapdronken is dat hij niet meer terug naar zijn kamer gaat en dus op de grond van de badkamer gaat zitten wachten tot iemand hem komt halen. Terrorist nr. 2 gelooft sowieso niet in het concept van slaap, maar nu de klok is terug gezet, heeft ze wat nachtrust betreft helemaal de handdoek in de ring gegooid. Ze is hardnekkig blijven steken in de zomer en ik vrees dat ze dat volhoudt tot de klok weer om gaat in Maart 2015. Manlief ik hadden de afgelopen vier jaar al vrijwel niet geslapen, maar inmiddels zijn de kringen onder mijn ogen zo diep donkerblauw dat het lijkt alsof ik me heb opgemaakt terwijl ik stomdronken was. Misschien dat mensen erin trappen als ik zeg dat ik een fashion statement probeer te maken, maar gezien mijn bijbehorende grauwe gelaatskleur en aanhoudende gegaap, acht ik de kans dat ik een trend zet vrij klein.

We hadden ons al schrap gezet vorige week, toen we op zaterdag een uur achteruit gingen. Echter, tot onze starre verbijstering viel het de eerste nacht mee. Terrorist nr. 2 sliep tot 05.00 uur ‘nieuwe tijd’ en manlief en ik waren uit voorzorg om 21.00 uur naar bed gegaan. We stonden dan ook hoopvol en relatief uitgerust op en gaven elkaar een high five. Missie geslaagd. Maar natuurlijk hadden we te vroeg gejuicht. Natuurlijk hadden we moeten weten dat dit een slimme list was van dat kleine meisje, om ons een vals gevoel van veiligheid te geven. Nadat we de volgende avond namelijk overmoedig een fles wijn soldaat hadden gemaakt en pas rond middernacht beneveld ons bed in rolden, liet onze dochter wederom haar ware aard zien. Klaarwakker en met energie voor tien ging ze vanaf 04.00 uur ‘s nachts frontaal in de aanval. Terwijl de glow in the dark spenen door de kamer vlogen, deed manlief een wanhopige poging een redelijk gesprek met onze peuter te voeren. Onze 2-jarige heeft echter een aanzienlijk langere adem dan haar ouders, dus met haar in discussie gaan is bij voorbaat een verloren zaak. Uiteindelijk trof ik manlief twee uur later opgekruld in zijn ochtendjas tegen het ledikant aan, terwijl Terrorist nr. 2 hem woedend met haar Nijntje knuffel om zijn oren sloeg. Ik denk dat hij de kracht niet meer had om de klappen op te vangen. Of hij sliep gewoon, dat kan ook nog.

Inmiddels slapen we al een ruime week nog minder dan we daarvoor al deden. Natuurlijk hebben we grof geschut ingezet. Twee uur later naar bed, ellenlange boswandelingen over moeilijk begaanbare, modderige paadjes, de gebruiksaanwijzing van de Nijntje trainingswekker aan de Terroristen voorlezen voor het slapen gaan. Het mag helaas allemaal niet baten. Terwijl ik in het holst van de nacht onze zoon van de badkamervloer afpeuter, onderhandelt manlief met onze dochter. Vanmorgen heb ik overwogen de inhoud van het pak Douwe Egberts gewoon in pure vorm naar binnen te lepelen, in plaats van er daadwerkelijk koffie van te zetten. Al dat water verdunt het tenslotte toch alleen maar en inmiddels heb ik steeds méér caffeïne nodig om nog effect te voelen. Hoe lang kan een mens zonder slaap? Wij zitten nu op zeven dagen en de hallucinaties beginnen inmiddels op gang te komen, dus ik vrees dat onze dagen bijna geteld zijn.

Als we nou als ouders een collectief vormen en ons inzetten voor het afschaffen van de wintertijd. Want als er Kamervragen gesteld kunnen worden over Zwarte Piet, dan vind ik dat chronisch nationaal slaapgebrek ook best eens op de politieke agenda kan. Tenslotte moet de economie het toch voor een groot deel hebben van de werkende ouders in Nederland, dus men zou ons best eens een beetje tegemoet kunnen komen. Zeker we nu al zoveel hebben moeten inleveren op de kinderopvang en we onze kinderen dientengevolge dus veel minder vaak ergens anders kunnen stallen, zodat we zelf bij kunnen slapen. Ik ben ervan overtuigd dat het Bruto Nationaal Product enorm omhoog zou gaan als we die klok voortaan gewoon lekker met rust laten.

Tot die tijd denk ik dat ik in de moestuin maar een klein hoekje reserveer om Belladonna te kweken. De speen in een glas whiskey dopen mag tegenwoordig tenslotte niet meer, dus dan maar een wanhoopsdaad uit eigen tuin. Wees gerust, ik heb me heus goed ingelezen. Een klein drupje extract door de Roosvicee zou voldoende moeten zijn. Welterusten.